No momento da creación, Alfonso Costa constitúe un diálogo íntimo coa materia de traballo. As súas pinturas son froito dun proceso creativo complexo no que segue os ditados que a propia obra demanda: mestura a figuración coa abstración, non sendo en ocasións unha elección racional, senón emocional, impulsada por cada un dos trazos plasmados na tea.
No momento da creación, Alfonso Costa constitúe un diálogo íntimo coa materia de traballo. As súas pinturas son froito dun proceso creativo complexo no que segue os ditados que a propia obra demanda: mestura a figuración coa abstración, non sendo en ocasións unha elección racional, senón emocional, impulsada por cada un dos trazos plasmados na tea.